JUŻ W TYTULE ZAWARTA JEST MYŚL, O KTÓREJ WYPADA NAPISAĆ KILKA ZDAŃ I NIE CHODZI O WARTOŚCI ARTYSTYCZNE, KTÓRE BYŁY NIEODZOWNYM ATRYBUTEM I WALOREM PODCZAS WYSTĘPÓW, ALE O WSPANIAŁYCH LUDZIACH, WSZYSTKICH PRACOWNIKACH OD SAMEGO POCZĄTKU POWSTANIA POLSKIEJ REWII NA LODZIE, AŻ DO CHWILI OBECNEJ.

​

​

Lata siedemdziesiąte, ubiegłego wieku. Tak licząc na szybko to prawie pół wieku jak rewia żyje.

Wszyscy byliśmy młodzi zafascynowani tym co w rewii robiliśmy. Poczynając od kierownictwa, techniki i oczywiście artystów. Naszą młodość poświęciliśmy rewii, dlatego po tylu latach często wracamy do tamtych lat i serdecznie wspominamy wspólne chwile. Organizujemy spotkania, by kolejny raz poczuć fenomen rewii. Nasze zjazdy staramy się zapamiętać i udokumentować. Pamięć o rewii musimy zachować by grała w naszych sercach.

Jesteśmy coraz starsi, a czas robi swoje, dlatego nasze spotkania nabierają coraz większej wartości.

​

​

PS. Trzymajmy się razem

                                                                       Waldemar Sobków

​